Zoran Gavrić: "Bezoblične forme" Ivane Radovanović

Shape without form, shade without colour,

Paralysed force, gesture without motion;

                                     T. S. Eliot: The Hollow Men

Tokom svojih magistarskih studija na Fakultetu likovnih umjetnosti u Cetinju, pod mentorstvom profesora Pavla Pejovića, Ivana Radovanović je dosledno i sistematski propitivala problem pokreta u figuralnoj skulpturi. Rezultat toga posvećeničkog rada bila je serija skulptura, na kojima je taj problem rešavala u različitim modalitetima, od onih na kojima se tek nagoveštava budući pokret, preko onih na kojima taj pokret ukazuje na niz sledećih, do onih na kojima je pokret doveden u prostorno-vremensku tačku onoga baš-sad. Ubrzo potom pokazalo se da su ta njena propitivanja bila usmerena prema jednom toposu, koji se može smestiti u okvire onoga što teorija umetnosti poznaje kao skulpturu u proširenom polju. Prema toj teoriji, kao što je poznato, skulptura se, izlazeći iz svoga klasičnog modernog polja, napuštajući ono izvorno portretno, a onda i područje torzoa, na primer, oslobodila osnove i vertikale u strogom smislu. U tom samopropitivanju vlastitih sredstava, na prelazu iz moderne u ono što se naziva postmoderno stanje, skulptura je ostavila po strani ono što ostaje između toga dvoga - između figuralno-portretnog, torzoa i osnove. I upravo u tome što nije uzimano u obzir na tom putu samopropitivanja, Ivana Radovanović je prepoznala prostor za dalje bavljenje problemom pokreta-kretanja. Tako je nastala serija skulptura velikog formata, koje u ikoničkom smislu obuhvataju ono što ostaje posle otklona portreta i torzoa - ona "zatomljena snaga" akefalnih grdosija u bezdušnom prostoru. Na njima je izjednačavanje faktualnih i fakturalnih proporcija naglašeno svođenjem dveju perspektivističkih vertikala u tački njihovog prividnog preseka, kao mesta za "glave ispunjene slamom".